ارزش ...

واقعاً واسه خودم متاسفم ...
با این همه بند و بساط و بر و بیا تا حالا نشده کسی رو تحویل نگیرم یا واسه کسی ناز بکنم. حتی وقتی یک visitor ساده واسه بچه های تیم ایمیل می زنه و انتقادی می کنه خودم شخصاً براش ایمیل می زنم و از اینکه تماس گرفته تشکر می کنم. با همه اینها هنوز فکر می کنم نصف شخصیت ام کامل نشده و هنوز هم کارهایی هست که باید انجام بشم تا کسایی که باهام رابطه دارن ازم دلگیر نشن.
اما الان ۱-۲ روزه که منتظر یک جواب ساده هستم ... از کسی که ظاهراً برام ارزش قائل می شه ولی حتی حاضر نیست یک جواب ساده بده و از چشم انتظاری درم بیاره.
نمی دونم مشکل منه یا مشکل فرهنگ ما ایرانی ها. هر چقدر سعی می کنم بیشتر آدم نرمالی باشم بیشتر به این نتیجه می رسم که ...
بگذریم ... دیگه اینقدر از این جور چیزها دیدم که حتی حال و حوصله فکر کردن بهش رو هم ندارم. اما هیچ وقت برام عادی نمی شه ...
دوست دارم عالم و آدم من رو نفرین کنه اگر یک روزی با یکی یک همچین کارهایی رو بکنم.

با احترام
جودی
--------------------------
حاشیه: هیچ وقت آدم نمی شم. هیچ وقت نمی تونم کارهایی که دیگران در حقم می کنن رو تلافی کنم. نمی تونم با آدم ها مثل خودشون بر خورد بکنم.
حاشیه ۲: هیچ وقت آدم نمی شم (جنبه تاکید داشت!!).
حاشیه ۳: دوست ندارم آدم بشم ... اگه آدمیت اینه من نمی خوام آدم بشم!